Zawsze chciałeś zrobić coś dobrego dla potrzebujących rodzin w swoim mieście? Marzysz o tym by poznać nowych, interesujących ludzi o podobnych zainteresowaniach? Chcesz sprawdzić się w działaniu w grupie? A może potrzebujesz ciekawego doświadczenia w swoim życiorysie? Jeśli odpowiedziałeś pozytywnie na większość z tych pytań to zapraszam do zapoznania się ze akcją Szlachetna Paczka, dzięki której masz szansę osiągnąć to wszystko.  W niektórych rejonach zapisy wciąż trwają więc nie czekaj! 



Na początek powiem może kilka słów wprowadzenia o samej akcji. Szlachetna Paczka została po raz pierwszy zorganizowana w 2000 roku przez grupę studentów duszpasterstwa akademickiego prowadzona przez ks. Jacka Stryczka (obecnie prezesa Stowarzyszenia Wiosna). Wówczas pomocą zostało objętych 30 ubogich rodzin z Krakowa. Od tamtej chwili projekt rozrósł się do gigantycznych rozmiarów stajać się drugą największą akcją charytatywną w Polsce. W zeszłym roku udało się obdarować blisko 20000 najbardziej potrzebujących rodzin w całym kraju.

System działania akcji opiera się na czterech grupach osób. Najważniejsi są wolontariusze, którzy realizują główne zadania. W centrum projektu stawiana jest oczywiście potrzebująca rodzina, która dzięki udziałowi w akcji otwiera się na drugiego człowieka a co za tym idzie otwiera się także na zmiany w swoim życiu. Paczka nie mogłaby także funkcjonować bez darczyńców, to właśnie oni biorą pod opiekę jedną z rodzin i przygotowują dla nich podarunek. Ostatnim filarem są dobroczyńcy, dzięki którym paczka ma pieniądze na realizacje swoich celów.

Idea całego projektu jest bardzo prosta ale zarówno bardzo szlachetna. Jak mówią twórcy akcji, przede wszystkim chodzi  o to być pokazać potrzebującym rodzinom iż nie są same ze swoimi problemami, ze swoją trudną sytuacją, że dookoła nich są ludzie którzy chcę im pomóc. Istotą tej pomocy jest założenie tak zwanej "mądrej pomocy", która polega nie tyle na udzieleniu potrzebującym jednorazowej pomocy co danie "mentalnego kopa" do zmiany swojej sytuacji. Można więc powiedzieć, że rodzina nie otrzymuje ryby czy wędki, ale mentalność wędkarza.

Dlaczego warto zostać wolontariuszem w Szlachetnej Paczce? Odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta. Wolontariusz podczas udziału w akcji przeżywa niesamowitą przygodę pełną wielu różnorakich, ale zdecydowanie pozytywnych uczuć. Przede wszystkim jest to uczucie spełnienia podyktowane tym, że człowiek robi coś naprawdę dobrego, coś co realnie pomaga. Bycie członkiem tej akcji to także szansa na zawarcie nowych znajomości, a także możliwość pochwalenia się ciekawym wpisem w CV! Tak więc korzyści jest cała masa!

W Szlachetnej Paczce będę już drugi raz w swoim życiu i mogę zagwarantować Ci, że dzięki pracy wolontariusza zupełnie zmienisz pogląd na swoje dotychczasowe życie. Szczególny wpływ ma na to kontakt z rodzinami, które w większości przypadków mimo niebywale ciężkiej sytuacji potrafią zarażać niesamowitym uśmiechem i radością z najmniejszych rzeczy. Po kontakcie z takim człowiekiem zawsze pojawia się ta myśl, skoro ja jestem zdrowy mam pieniądze, prace a nie jest szczęśliwy to jak to możliwie że osoba będąca na skraju, potrafi wciąż się uśmiechać?

Chcesz zostać wolontariuszem? Świetnie! Ten fragment jest więc dla Ciebie bo powiem tu kilka słów o tym co należy do zadań biorącego udział w akcji. Każdy wolontariusz jest w pewnym sensie łącznikiem pomiędzy rodziną a darczyńcą, który chcę jej pomóc. Najczęściej pod swoją opiekę otrzymujemy po trzy rodziny. Naszym zadaniem jest dwukrotna wizyta u każdej z nich w celu zebrania wywiadu na temat jej dokładnej sytuacji. Te spotkania mają pomóc nam w podjęciu decyzji odnośnie włączenia danej rodziny do projektu i przygotowania jej opisu.

Kolejny fragment jest również dla tych, którzy decydują zostać SuperW. Tutaj powiem wam możecie dołączyć do akcji Szlachetna Paczka. Pierwszym krokiem jest wejście na stronę www.superw.pl gdzie można znaleźć formularz rekrutacyjny. Należy odszukać i wybrać rejon, w którym chcę się działać, napisać kilka słów o sobie i swoich doświadczeniach, a następnie czekać na telefon od lidera, który zaprosi was na spotkanie rekrutacyjne do projektu. Na nim dowiesz się więcej o akcji i zdecydujesz czy dalej chcesz być jego częścią.

Wiadomo, że nie każdy z nas może zostać wolontariuszem. Przyczyny są różne, brak czas, brak chęci, strach i inne tym podobne. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie żeby inaczej wesprzeć ten szlachetny projekt. Zawsze to ktoś z was może wcielić się w rolę darczyńcy. Obracacie się w różnych grupach, jak szkoła, praca, uczelnia. Jestem pewien, że znajdą się tam osoby, które razem z wami zdecydują się wesprzeć jedną z rodzin. A grupowa paczka to naprawdę niewielki koszt, a wielka radość. Tak więc motywujcie swoje otoczenie i wspierajcie Szlachetną Paczkę,   

Przełom września i października to we Francji okres zbiorów winogron - tak zwane winobranie. W tym czasie właściciele winiarni w całym kraju zatrudniają na swoich plantacjach grupy ludzi (często z różnych krajów), którzy przez około dwa tygodnie masowo zbierają winogrona. Wiele osób, które miały okazję pracować przy winobraniu uważa je za jedno z najciekawszych przeżyć w życiu. Ja widzę to troszkę inaczej i na podstawie moich doświadczeń postanowiłem odnieść się do tych ocen. 

"Winobranie to świetna okazja do dobrego zarobku"

Świetne wynagrodzenie to chyba najczęściej powtarzana zaleta winobrania wśród polaków. Muszę się zgodzić, że stawka godzinna jaką oferują właściciele winiarni jest dla nas naprawdę atrakcyjna. Wszystko za sprawą regulacji prawnych we Francji zgodnie, z którymi minimalna stawka godzinna w tym kraju wynosi 9,61 euro brutto. To w przeliczeniu po aktualnym kursie daje wynagrodzenie na poziomie 40 złotych za godzinę. Przy 80 godzinach pracy w ciągu 10 dni możemy więc na czysto po odliczeniu podatku, kosztów podróży oraz prawie darmowego jedzenia i zakwaterowania przywieźć do Polski nawet 2500 złotych. 

"Praca przy zbiorach nie należy do szczególnie ciężkich"

Jeśli chodzi o pracę to rzeczywiście nie jest ona ani szczególnie trudna, ani jakoś bardzo męcząca. Jedyne na co można narzekać to wczesne pory wstawania ze względu na to, że praca przeciętnie zaczyna się między godziną 7 a 8. Pierwsze dni pracy przy winobraniu mogą także charakteryzować się przede wszystkim bólem pleców, który typowy jest dla wykonywania obowiązków związanych z ciągłym schylaniem się. Czasem boli także ręka, co spowodowane jest monotonnym używaniem sekatora do ścinania owoców. Jeśli chodzi o minus pracy to z pewnością można wymienić tu jej monotonność. 

"Dzięki pogodzie w czasie pracy można się idealnie opalić" 

Jeśli chodzi o warunki pogodowe to z tym bywa różnie. Nie wiem jak wygląda to w innych rejonach Francji, ale w Szampanii, na północy, gdzie jeżdżę od trzech lat warunki atmosferyczne potrafią być całkowicie nieprzewidywalne. O ile w zeszłym roku przez cały czas pracy towarzyszyła nam idealna, słoneczna pogoda, to w tym nie było już tak kolorowo. Pierwsze dni pracy to piękna pogoda, natomiast wraz z upływem kolejnych było coraz gorzej. Ostatniego dnia przyszło nam pracować przez osiem godzin w ogromnej ulewie, tak że po pracy ubrania nadawały się jedynie do kosza.

"Nieodłącznym elementem winobrania jest pyszne jedzenie" 

Przed pierwszym wyjazdem na winobranie czytałem wiele opinii, które mówiły, że każdy właściciel winiarni za punkt honoru przyjmuje sobie karmienie swoich pracowników najwybitniejszymi specjałami kuchni francuskiej. Albo to jakiś żart, albo ja mam po prostu pecha. W winiarni, do której jeżdżę od trzech lat jedzenie jest wręcz okropne. Fragment o jedzeniu idealnie podsumowuje zresztą moja rozmowa z jednym z francuskich studentów pracujących tam, który powiedział "This is not french food, this is shit! If you want to try a real french food, you must go to french restaurant". 

"W czasie pracy przy zbiorach można poznać nowych ludzi" 

Do pracy przy winobraniu przyjeżdża naprawdę wielu ludzi pochodzących z rożnych krajów, różnych grup wiekowych, czy różnych warstw społecznych. Nietrudno jednak domyślić się, że skoro w trakcie zbiorów winogron pracodawcy płacą najniższą pensję jaka możliwa jest we Francji, to rzadkością jest spotkanie tu ludzi z wyższych sfer, studentów, czy młodych ludzi pochodzących z dobrego domu. Główny procent pracowników stanowią ludzie należący do nizin społecznych, bezdomni, narkomani czy alkoholicy. Znacznie rzadziej ale jednak udaje się spotkać fajnych ludzi, z którymi można miło spędzić czas. 

"Krajobrazy w regionach winobrania są po prostu niesamowite"

To chyba jedyny punkt, co do którego nie mam żadnych zastrzeżeń. Jeśli chodzi o Szampanie gdzie co roku jeżdżę to charakteryzuje się ona nieprawdopodobnymi widokami. Głównym elementem krajobrazu są zdecydowanie winnice zlokalizowane właściwie w każdym możliwym miejscu. O bajkowym klimacie tego regionu decyduję także bajkowo niebieskie niebo, które idealnie widoczne jest w czasie ładnej pogody. Mówiąc o Szampanii nie można zapominać także o malutkich malowniczych miasteczkach pełnych wąskich uliczek, kamienic i zabytków architektury francuskiej a także kilku dużych miastach - stolicach regionu. 

Myślą przewodnią dzisiejszego posta będzie muzyka, a konkretnie rola jaką pełni ona w życiu każdego z nas. Z moich obserwacji wynika, że nie ma na świecie osoby, która nie miałby z muzyką żadnego kontaktu. Muzyki  po protu słuchają wszyscy, bez względu na wiek, kolor skóry czy pozycję społeczną. Także i w moim życiu muzyka jest obecna, pełni ona w nim rolę niewidzialnego towarzysza kroczącego ze mną przez życie. 


Przygotowując się do napisania tego posta, dużo myślałem nad tym jaką właściwie rolę muzyka odgrywa w moim życiu. Po nie dość długich rozmyślaniach doszedłem do wniosku, że najprościej tą rolę określa zwrot użyty już w tytule tego tekstu czyli "niewidzialny towarzysz życia". Rozwijając to określenie mogę powiedzieć, że muzyka zajmuję czołowe miejsce wśród rzeczy niezbędnych do mojej normalnej egzystencji. Towarzyszy mi na każdym kroku, jest przy mnie zawsze!

Na "pierwszy rzut oka" może wydawać się, że trochę przesadziłem mówiąc, że "muzyka jest przy mnie zawsze". Ale nie mam zamiaru wymiękać i zaraz postaram się to uzasadnić. Zanim jednak to nastąpi to proszę Cię abyś sam przez chwilę zastanowił się nad tym stwierdzeniem. Przypomnij sobie swoje ostatnie wydarzenia, popatrz na swoje wspomnienia. Jestem pewien, że w większości z nich , bez względu na to o czym myślałeś muzyka była obecna.

Jeśli znalazłeś się wśród tego niewielkiego odsetka, który dalej się ze mną nie zgadza to poczytaj o moim przypadku. Dokonując podobnej analizy o jaką poprosiłem Cię akapit wyżej zauważyłem, że słuchanie muzyki jest pierwszą czynnością. którą wykonuję zaraz po przebudzeniu się. Muzyka pomaga mi się obudzić do życia. Podobnie zresztą jest w przypadku ostatniej codziennej czynności. Uwielbiam zasypiać przy dźwiękach ulubionych piosenek.

Podążając dalej w tej analizie zauważyłem także, że muzyka jest obecna podczas większości czynności, które wykonuję w ciągu dnia. Pisząc tego posta z głośników komputera lecą moje ulubione kawałki. Podobnie jest w czasie jedzenia, gotowania, nauki, czytania, przeglądania wiadomości, surfowania po necie czy podróżowania. Muzyka towarzyszy mi w drodze do pracy, a także w trakcie wykonywania obowiązków zawodowych czy nauki.

Zresztą odnośnie muzyki w pracy chciałem podzielić się z wami jeszcze jedną ciekawą dygresją. Otóż ostatnio, gdy ze względu na falę upałów jaka zalała nasz kraj, ograniczono dostawy prądu do dużych obiektów (ucierpiała galeria handlowa gdzie pracuje), wszystkie sklepy były zmuszone do redukcji zużycia energii elektrycznej. W związku z tym w mojej pracy zrezygnowano także z puszczania muzyki. To były najgorsze dni w pracy, która dłużyła się w nieskończoność.

Można więc powiedzieć, że muzyka towarzysząca nam w pracy bardzo wydatnie wpływa na naszą efektywność, a w jej towarzystwie czas spędzony na wykonywaniu obowiązków leci znacznie przyjemniej, a tym samym szybciej. Podobnie zresztą jest w czasie wysiłku fizycznego. Osobiście sprawdziłem, że bieganie czy jazda na rowerze znacznie efektywniej i mniej boleśnie przebiegają gdy w słuchawkach towarzyszy nam muzyka zamiast ciszy.

Zresztą dobry wpływ na kondycję fizyczną to nie jedyny plus muzyki. Słuchanie ulubionych dźwięków bardzo dobrze wpływa także na naszą sprawność psychiczną o czym piszę wielu naukowców w swoich publikacjach. Bardzo popularne jest stwierdzenie, że muzyka jest najlepszym , bezpłatnym i nieszkodliwym lekarstwem na złamane serce, depresje czy smutek. Podobnie jest ze stresem. Odpowiednia muzyka potrafi szybko ukoić największe nerwy.

Mówiąc o zaletach muzyki, nie mogę zapomnieć o tym, że dla mnie jest ona także najlepszym nośnikiem wspomnień. Na swojej trackliście mam bardzo wiele takich utworów, które nie podobają mi się ze względu na ich wykonanie, wokal czy walory artystyczne ale ze względu na sytuacje, która z nimi mi się kojarzy. Bardzo lubię słuchać takich utworów bo obcowanie z nimi jest dla mnie jak czytanie swojego pamiętnika zawierającego najważniejsze wydarzenia z życia.

Całkiem sporo plusów ma ten nasz "niewidzialny towarzysz życia". Wygląda na to, że właśnie znalazłem kolejny. Muzyka jak każda forma artystycznego wyrazu, także posiada wartości edukacyjne. Pomijając tak zwane kawałki techno, a no i te zaliczane do kanonu disco polo, większość utworów poza muzyczną stroną ma w sobie także przekaz. Szczególnie mogę tu wskazać na hip-hop, który moim zdaniem są nowoczesną formą poezji zawierającej przekaz.

Jeśli chodzi o zalety muzyki to chyba nic więcej nie wpadnie mi do głowy. Chcę jednak zaznaczyć, że do dobrego odczucia roli muzyki w naszym życiu ważne jest poznanie i zdefiniowanie swojego muzycznego gustu. Każdy z nas powinien sprawdzić jaka muzyka pasuje do nas najlepiej w danym momencie. Dzisiejsza technologia sprawia, że nie ma z tym żadnego problemu. Oprócz Tradycyjnego Radia, MySpace, czy YouTube, mamy też całą masę innych, nowych tworów.

Specjalnie poprzedni akapit zakończyłem tak, a nie inaczej. Mówiąc o tych innych tworach mam na myśli tak zwane agregatory muzyczne jak iTunes, Pandora (dostępna legalnie tylko w USA), Tidal (założony niedawno przez rapera Jay-Z), oraz mój ulubiony, bez którego ostatnio, po awarii slotu na kartę pamięci w moim fonie, nie mogę żyć - Spotify. Zaletą tych serwisów jest możliwość personalizacji, która sprawia, że wyznaczają nowy zapis w historii słuchania muzyki.

Wymienione wyżej agregatory działają na zasadzie serwisów społecznościowych, które umożliwiają nam dopasowanie muzyki w zależności od naszych potrzeb. Na przykład w takim Spotify użytkownik może korzystać ze specjalnie przegotowanych playlist w zależności od nastroju lub czynności w danej chwili. Fajnym przykładem jest też połączenie szwedzkiego serwisu z aplikacją Nike Runner, dzięki czemu muzyka dopasowuje się do tempa naszego treningu. 

Jakoś całkiem niedawno wyczaiłem w TV jeden z najnowszych spotów marki Adidas. Pada w nim cytat, który od razu głęboko zakorzenił się w mojej pamięci. Brzmi on mnie więcej tak "Kiedy tak właściwie się narodziłeś, w dniu w którym przyszedłeś na świat czy w dniu w którym okryłeś siebie?"


Rzadko kiedy reklama telewizyjna skłania mnie do myślenia. Tym razem jednak od razu wzięło mnie na rozmyślanie na tym konkretnym cytatem. W sumie bardzo szybko doszedłem do wniosku, że odpowiedź w tym przypadku może być tylko jedna – każdy człowiek prawdziwie rodzi się dopiero w momencie gdy odkryje siebie.

Za moment naszych fizycznych narodzin uznaje się moment gdy po raz pierwszy pojawiamy się na świecie, otwieramy oczy i nabieramy powietrza w nasze płuca. Jeśli jednak przyjrzymy się temu bliżej to zrozumiemy, że te narodziny to tylko pierwszy z kamieni milowych na drodze do pełnych narodzin w przyszłości.

Dlaczego tak uważam? Ja patrzę na to w ten sposób, że w momencie fizycznych narodzin nie różnimy się właściwie niczym do innych noworodków, które leżą na tej samej sali. Tak jak one potrafimy tylko głośno płakać gdy coś nam nie pasuje i realizować podstawowe czynność pozwalające nam żyć.

W momencie narodzin fizycznych wszyscy zaczynamy w punkcie A. Później wraz z biegiem lat, gdy rozwijamy się jako ludzie każdy z nas dociera do innego punktu prawdziwych narodzin. Wpływ na nas mają wszelkie wydarzenia, doświadczenia i sytuację, które kształtują nas jako ludzi, różnych od siebie istot.

Wszystko co dzieję się w naszym życiu od momentu fizycznego poczęcia ma wpływ na to kiedy tak naprawdę się narodzimy jako prawdziwy człowiek. Są osoby, które już od najmłodszych lat wiedzą jaką drogę w życiu chcą obrać, Przykładem są choćby sportowcy, którzy dzieciństwo poświęcają treningom aby w przyszłości odnieść sukces.

Niestety ale większość przypadków nie jest taka prosta. Zdecydowana większość z nas musi długo czekać aby odkryć swoje powołanie, odkryć swój cel, odkryć siebie i narodzić się prawdziwie do życia. Są również sytuację gdy ludzie przez całe życie szukają swojej drogi albo boją się ją obrać w obawie przed wyśmianiem.

Część wakacji już za nami więc jestem pewien, że większość z was już zdążyła odespać ciężki rok, który mieliście w szkole lub na studiach (tak, też mam ten etap za sobą). Więc jeśli czujecie się już wyspani i macie dość spędzania wolnego czasu w łóżku ale nie wiecie co ze sobą zrobić to ten post jest skierowany własnie do was. Przedstawiam w nim osiem ciekawych propozycji na co można zrobić w czasie wakacji by były one najlepszym czasem w naszym życiu. Na pewno znajdziecie coś dla siebie tak by aktywnie spędzić letni czas.

1. Moja pierwsza wakacyjna propozycja związana jest bezpośrednio z wyjazdami (zarówno tymi krótkimi jak i długimi). Letni czas jest chyba najlepszym okresem w ciągu roku aby odwiedzić ciekawe miasta, wypocząć nad morzem, wybrać się na górską wycieczkę, zwiedzić słynne zabytki czy odwiedzić dawno niewidzianych znajomych. Pisząc to opieram się na moich doświadczeniach bo już na początku tych wakacji udało mi się wrócić na chwilę do Nowego Sącza, odwiedzić moją bardzo dobrą koleżankę w Głogowie czy też pozwiedzać trochę Kraków. Przede mną natomiast jeszcze takie atrakcję jak trip po największych polskich miastach czy wyjazd do Paryża.

2. Drugi pomysł na pożyteczne wykorzystanie wolnego czasu wiąże się ze znalezieniem pracy. Wakacje to czas, w którym młody człowiek zwolniony jest zupełnie ze swoich obowiązków przez co jesienią wraca do nauki strasznie rozleniwiony i na dodatek z zupełnie pustym portfelem. Idealnym sposobem na walkę z tymi dwoma problemami jest pójście do wakacyjnej pracy. Przechodząc przez Kraków właściwie na każdym kroku widzę ogłoszenie o poszukiwaniu pracownika na czas letniej przerwy. Wystarczy tylko napisać krótki życiorys i roznieść go po sklepach czy barach. Sam tak zrobiłem i od niedawna  pracuję w Peek&Cloppenburg. 

3. Każdy się ze mną zgodzi, że wakacje to idealny czas na sporty i pracowanie nad swoją kondycją fizyczną. Nie dość, że mamy dużo wolnego czasu to jeszcze piękna pogoda motywuje nas to wzięcia się za siebie. Wszyscy mamy swoje ulubione sporty a jeśli jeszcze nie to własnie wakacje warto poświęcić na to by je odkryć. Siłownia, bieganie, jazda na rolkach, tenis, piłka nożna, siatkówka plażowa, pływanie, wycieczki górskie czy jazda na rowerze to tylko niewielka część z szerokiej gamy możliwości jakiej możemy znaleźć dookoła nas. Ja oprócz regularnego biegania i gry w piłkę, ostatnio zainteresowałem się tenisem. 

4. Wakacyjny czas pełni jest różnorakich ciekawych wydarzeń. Cała mapa naszego kraju od południa do północy wypełniona jest mnóstwem koncertów, festiwali czy eventów sportowych. Dużo z nich jest darmowych, a za niektóre musimy zapłacić. Warto jednak wydać trochę pieniędzy aby zobaczyć słynny zagraniczny zespół muzyczny lub ulubiony klub piłkarski w akcji. Zresztą nawet przy tych płatnych wydarzeń bardzo często organizatorzy zostawiają furtkę dla tych, którzy nie mają pieniędzy organizując wolontariaty podczas, których za pomoc przy organizacji wydarzenia mamy możliwość darmowego uczestnictwa w nim.  

5. Dla tych, którzy są bardziej leniwi albo uważają się za typowych domatorów też znajdzie się coś ciekawego. Ze względu na całoroczne obowiązki na pewno każdy z was ciągle odkłada obejrzenie filmu czy przeczytanie książki. Sam tak mam więc to nic nadzwyczajnego. Wolny wakacyjny czas jest idealnym okresem aby je odgrzebać sporządzić listę a potem powoli odhaczać z niej poszczególne pozycję. Jeśli nie masz takiej listy to tu z pomocą przychodzą fora internetowe gdzie internauci piszą czemu warto poświęcić uwagę. Ze swojej strony polecam przyjrzeć się filmom w rankingu FilmWeb, a także książkom Stephena Kinga. 

6. Wakacje to świetny czas na dokonanie zmian w swoim życiu. Zarówno tych drobnych jak i tych poważnych. Jeśli widzisz u siebie coś co Ci się nie podoba poświęć wakacyjny czas na walkę z tym. Ja na przykład staram się jakiś czas w tygodniu poświęcić na to by nauczyć się mówić wolniej bo to jest moim największym problemem. Kilka minut ćwiczeń dziennie i po wakacjach nie będzie po tym ani śladu. Mówiąc o zmianach mam tu na myśli także takie rzeczy jak remont w domu, czy zmiana swojego wyglądu, który planowaliśmy już od dawna. W moim przypadku to gruntowne porządki w garderobie oraz wizyta u piercera w celu zrobienia sobie tuneli.

7. Co jeszcze można robić w wakacje? Każdy z was zgodzi się ze mną, że letni czas to idealny momenty na nawiązanie nowych znajomości. Jeśli brakuję Ci odwagi to mówię Ci nie masz się czym martwić. To tylko strach. Sam byłem bardzo nieśmiały, ale ruszyłem się z domu, dołączyłem do różnych grup, wyjechałem w fajne miejsca i momentalnie poznałem całą masę ludzi. Dookoła Ciebie jest pełno możliwości by poznać kogoś fajnego. Kto wie, może akurat wśród osób, które spotkasz znajdziesz prawdziwego przyjaciela, wakacyjną miłość lub związek na całe życie! Gwarantuje Ci, że dzięki temu zdobędziesz masę fantastycznych wspomnień. 

8. Trochę się rozpisałem więc na koniec ostatnia propozycja idealna dla tych, którzy w czasie wakacji nie chcą odpoczywać od nauki i chcieliby dalej zdobywać wiedzę i poszerzać swoje kompetencje. Wakacyjny czas to szczególny okres, w którym aż roi się od różnego rodzaju szkoleń, kursów, praktyk czy staży. Jeśli chcesz się nauczyć nowego języka to już teraz skorzystaj w wakacyjnych kursów w szkołach językowych. Jeśli dawno planowałeś naukę programowania na komputerze to własnie w wakacje znajdź sposób by plan zamienić w czyn. Jeśli potrzebujesz doświadczenia do pracy to znajdź staż lub praktyki! 

Nawiązując niejako do sytuacji, która ostatnio ma miejsce w social media w związku z decyzją amerykańskiego sądu o legalizacji związków jednopłciowych we wszystkich stanach w USA postanowiłem napisać kolejny post. Każdy z was spotkał się na pewno z tęczowymi filtrami do zdjęć na portalach społecznościowych. W Polsce jednak ta nieszkodliwa akcja poparcia dla zmian w USA szybko została przekształcona w kolejną manifestację pseudo patriotyzmu przy użyciu symboli i bohaterów narodowych.



Cała akcja tęczowych filtrów zapoczątkowana przez Facebooka dotarła do Polski bardzo szybko i stała się stosunkowo popularna (wielu moich znajomych na FB czy IG ustawiało sobie takie zdjęcia). Wielu z naszych rodaków niestety źle odczytało jej pierwotny wydźwięk i prawdopodobnie uznało ją za atak na nasz kraj (zresztą jest to bardzo typowe dla Polski). Na polskich profilach tworzonych w mediach społecznościowych zaczęła się nowa moda będąca odpowiedzią na tęczowy trend! Polacy zaczęli ustawiać sobie zdjęcia z filtrem w kolorze biało-czerwonym i symbolem Polski Walczącej bardzo ważnego dla Polaków w czasie okupacji.

Dla mnie jako dla Polaka, który zna historię swojego kraju (zawsze starałem się uważać na lekcjach historii w szkole, a to czego się tam nie dowiedziałem starałem się doczytać we własnym zakresie) to szczerze mówiąc profanacja i obraza symbolów narodowych. W żadnej książce historycznej nie znajdziemy nigdy wzmianki o tym żeby te konkretne symbole wyrażały kiedykolwiek sprzeciw wobec homoseksualizmu, mody czy tolerancji. Znajdziemy natomiast wiele informacji o tym, że symbole te były ważnym elementem propagandy niepodległościowej, w momencie gdy Polska znajdowała się pod zaborem czy to Niemieckim czy Rosyjskim.

Akcja zapoczątkowana w ostatnim czasie wykorzystująca w taki sposób symbole narodowe to przede wszystkim pogwałcenie wszelkiego patriotyzmu i szacunku do swojego kraju. Kiedyś używali ich ludzie, którzy ginęli w walkach z wrogiem abyśmy dziś mogli żyć w wolnej Polsce. Jeśli to kogoś nie przekonuję to dodam, że znieważania symbolów narodowych zabrania także ustawa podpisana przez prezydenta Bronisława Komorowskiego 30 lipca w Parku Wolności przy Muzeum Powstania Warszawskiego podczas spotkania z powstańcami z okazji 70. rocznicy wybuchu walk. Cała akcja jest więc moim zdaniem co najmniej wykroczeniem.

Kolejnym przykładem fałszywego wykorzystywania historii naszego kraju w złym kontekście jest szarganie pamięci żołnierzy należących do Polskiego Powojennego Podziemia Niepodległościowego i Antykomunistycznego lepiej znanych jako Żołnierze Wyklęci. Wielokrotnie eksplorując media społecznościowe trafiałem na grupy, akcję czy wydarzenia, które propagując walkę z różnymi trendami przybywającymi do naszego kraju z państw zachodnich, odwołują się do działań żołnierzy, którzy działali w ukryciu próbując pokonać okupanta. Wiele razy spotkałem też stwierdzenie, że nie po to żołnierze oddali życie żeby coś takiego było w naszym kraju.

Zresztą szarganie wizerunku Żołnierzy Wyklętych nie przejawia się tylko i wyłącznie w mediach społecznościowych. Aby to pokazać przedstawię tutaj dwie historię, które dotyczą mnie i mojego brata. Nie ukrywam, że zarówno ja jak i mój brat lubimy się ubierać zgodnie z modą. Kiedyś gdy szedłem przez krakowski dworzec na swoje drodze spotkałem jednego z przedstawicieli tak zwanych dresów. Ten łysy i dziwny człowiek wymachiwał mi przed oczami rysunkiem na swojej koszulce przedstawiającym jednego z żołnierzy mówiąc, że on nie po to oddał życie żebym ja tak się ubierał jak jakiś odmieniec. Taka sytuacja spotkała też mojego brata w Galerii Krakowskiej.

Dla mnie zarówno sytuacja w social media jak i sytuacja, która mi się przytrafiła to po prostu jeden wielki absurd. Czy w naszym kraju żyją naprawdę tak głupi ludzie? Czy naprawdę aż tylu naszych rodaków zgubiło się szukając kolejki, w której dawali mózg? Jak można odwoływać się w takich sytuacjach do naszej krwawej historii? Jeszcze raz powtarzam, że ani symbole narodowe, ani żołnierze wyklęci nie są i nigdy nie byli symbolami walki z homoseksualizmem czy modą! Dodam także, że homoseksualizm to orientacja seksualna a nie styl ubierania. Nie mylcie więc ludzi, którzy mają swój nieprzeciętny styl z homoseksualistami! 

Dziś w swoim poście chciałbym poruszyć kolejny bardzo aktualny temat. Mam tu na myśli decyzje amerykańskiego sądu, która zalegalizowała we wszystkich stanach USA małżeństwa homoseksualne (jednopłciowe). Ten wyrok bardzo głośnym echem odbił się w globalnych mediach a szczególny wydźwięk tego echa można zauważyć w mediach społecznościowych, gdzie ludzie z przeróżnych zakątków świata zaczęli manifestować swoje poparcie dla tej decyzji. 

W swoim poście przedstawię także mój pogląd odnośnie decyzji amerykańskiego wymiaru sprawiedliwości. Najpierw jednak chciałbym skomentować wspomniane zamieszanie w social media. Momentalnie po wyroku amerykańskiego sądu media społecznościowe zawrzały. Portale takie jak Facebook czy Instagram (z nich najczęściej korzystam) zrobiły się kolorowe. Zdecydowana grupa ludzi, których mam w swoich kręgach postanowiła wyrazić aprobatę dla tego precedensu poprzez zmianę barw swoich zdjęć (czy to profilowych, czy tych udostępnianych w nowych postach) na tęczowe. 

W bardzo krótkim czasie social media stały się kolorowe jak niebo po ulewie w czasie słońca. W sumie jakoś mnie to nie dziwi bo szybkie rozprzestrzenianie danej treści jest popularnym zjawiskiem w social media i nosi nazwę viral marketing. Cechą marketingu wirusowego jest to, że po jakimś czasie dana treść tak szybko rozchodzi się po sieci, że duża część osób nie jest nawet świadoma tego co udostępnia i jaki był pierwotny cel akcji. Dlatego właśnie twierdzę, że wśród osób, które zmieniły swoje zdjęcie, są tacy, którzy chcą wyrazić poparcie dla wydarzeń w USA ale i tacy, którzy zrobili to żeby być trendy! 

Wracając do tych, którzy serio chcieli takim zabiegiem wyrazić swoje poparcie dla tego typu zmiany w USA, nie chcę ich krytykować bo to nie moja rola. Chcę jedynie zauważyć, że takie coś nie ma większego sensu. Rozumiem jeszcze ten fakt u moich znajomych zza oceanu, których ta decyzja może dotyczyć bo to ich kraj. Nie widzę jednak sensu do robienia tego typu manifestacji w Polsce, kraju który zdecydowanie uważany jest za konserwatywny i nietolerancyjny. Decyzja sądu w USA nie wpłynie więc raczej na to co dzieję się w naszym kraju, nie spowoduje żadnych zmian bo konstytucja tego zabrania. 

Konstytucja w naszym kraju zdecydowanie mówi, że małżeństwo to związek kobiety i mężczyzny więc nie ma tu miejsca do jakichkolwiek zmian. I faktycznie zgadzam się z tym, że prawdziwe małżeństwo może przybierać tylko taką formę. Jestem jednak osobą tolerancyjną i uważam, że każdy człowiek ma prawo do miłości w taki sposób jaki sobie wybierze. W naszym kraju są dwa błędy. Pierwszy to złe rozumienie słowa tolerancja. Ludzie rozumieją ją jako akceptację wszystkiego co inne i tu jest błąd. Encyklopedia PWN jasno mówi, że tolerancja to zgoda na wyznawanie poglądów, których nie akceptujemy. 

Drugim błędem jest to, że państwo miesza się w ogóle w sprawy ustalania tego z kim można być w związku a z kim nie. Jak mówiłem nie akceptuje homoseksualizmu ale go toleruje. Jest mi on obojętny. Takie samo stanowisko powinno zająć w tym temacie państwo. Konstytucja nie powinna mówić kto z kim może tworzyć związek. To powinna być wewnętrzna decyzja każdego człowieka i jeśli on chcę związać się z osobą tej samej płci to powinien mieć do tego prawo. Co innego jeśli chodzi o kwestie adopcji dzieci przez pary jednopłciowe. To jest zupełnie inna kwestia i nadaję się ona na osobny post.

Na sam koniec chciałem jeszcze raz nawiązać do wspomnianej akcji zmiany swojego zdjęcia profilowego. Polacy jak to Polacy, naród bardzo pomysłowy i kreatywny. Dziś na moim Facebooku zauważyłem zupełnie nowy trend, który popularny jest chyba tylko w naszym kraju. Chodzi mi o karykaturę pierwotnej akcji. Ludzie ustawiają sobie zdjęcia w kolorze biało-czerwonym z logiem polski walczącej w dolnym rogu. Dla mnie to absurd! Ale tak wygląda patriotyzm w naszym kraju. Już lepiej zrobić jak niektórzy i ustawić sobie na zdjęciu barwy Rosji czy Niemiec. Będzie to miało przynajmniej satyryczny wydźwięk! 

Letnia sesja egzaminacyjna trwa w najlepsze, ale jak to mówią, wszystko jest ciekawsze niż nauka do zaliczenia! Standardowo już jak przy każdej sesji posprzątałem mieszkanie, ułożyłem ubrania w szafie, a nawet pozamiatałem taras. Wszystko tylko nie nauka! Nie to jednak będzie tematem mojego dzisiejszego posta! Najwięcej czasu podczas ostatnich dni poświęcałem kolejnemu doświadczeniu wolontariackiemu. Tym razem udało mi się zahaczyć przy organizacji wydarzeń poprzedzających Euro 2016 w Piłce Ręcznej. Miałem okazję pracować przy Final Draw i Meczu Polska - Dania. 


Oba wydarzenia były dla mnie okazją do pierwszego kontaktu z piłką ręczną na żywo, jak i wolontariatem sportowym. Przyznam szczerze, że nie jestem jakimś wielkim fanem tego sportu, a przynajmniej do tej pory nie byłem! Zawsze wśród moich ulubionych sportów dominowała piłka nożna, tenis czy siatkówka! Piłkę ręczną oglądałem sporadycznie przy okazji ważniejszych meczów biało-czerwonych na arenie międzynarodowej. Teraz wiem, że to był błąd! Piłka ręczna jest świetnym sportem, zdecydowanie bardziej dynamiczny niż te rozgrywki, które do tej pory miałem okazję oglądać. A w wersji na żywo to już zupełny kosmos!

Jak już wspomniałem był to mój pierwszy raz z wolontariatem sportowym, ale jestem pewien, że nie ostatni! Taka forma aktywności idealnie scala moje zainteresowania i będę szukał jak najwięcej możliwości do takiego działania. Tym bardziej, że działania wolontariackie można świetnie łączyć z tematyką swoich studiów. W moim przypadku wypadło to znakomicie, bo studiując zarządzanie mediami, w czasie wydarzeń wykonywałem obowiązki w obrębie media center, acreditation center czy media tribune. Cały czas miałem więc kontakt zarówno z akredytowanymi przedstawicielami mediów jak i pionem menadżerskim odpowiadającym za media przy obu wydarzeniach. Dla mnie to nieocenione doświadczenie na przyszłość.

Wolontariat to jednak nie tylko doświadczenie! To również możliwość darmowego uczestnictwa w wydarzeniach, przy których się pracuje. Niestety z powodu egzaminu nie mogłem uczestniczyć w piątkowym losowaniu grup turnieju finałowego, które odbyło się w krakowskim Centrum Kongresowym. Na szczęście udało mi się obejrzeć sobotnie spotkanie na Kraków Arenie. Był to mój pierwszy kontakt z piłką ręczna na żywo ale już wiem, że na pewno nie ostatni. To co działo się na boisku było niesamowite. Piłka ręczna to bardzo efektowny sport! A gdy ma się okazję oglądać go z najbliższego możliwego miejsca czyli stojąc przy bandzie to wygląda to jeszcze lepiej!

Jeśli chodzi o wynik losowania grup na Euro 2016 to nie było ono dla Polaków zbyt szczęśliwe. Los zdecydował, że podczas fazy grupowej styczniowego turnieju przyjdzie nam się zmierzyć z Francją, Serbią i Macedonią. Wszystkie trzy zespoły były wymieniane w gronie drużyn, których Polacy chcieliby uniknąć. Niestety wyszło jak wyszło i naszych reprezentantów czeka trudna przeprawa do kolejnej fazy. Jeśli jednak podopieczni Michaela Bieglera wyeliminują błędy i popracują nad nieskutecznością - głównymi przyczynami porażki z Danią to jak najbardziej awans jest w zasięgu naszych graczy. W końcu będzie ich wspierać genialna publiczność, która próbkę swoich możliwości pokazała już podczas sobotniego spotkania!

Na koniec tego postu zostawiłem sobie miejsce na najlepsze, o którym nie mogłem zapomnieć. Mam tu na myśli ludzi, których poznałem podczas tygodnia pełnienia obowiązków wolontariusza. Dzięki nim ten czas, który spędziłem w Centrum Kongresowym i Kraków Arenie był naprawdę czymś fantastycznym, czymś czego nie zapomnę bardzo długo, a pewnie do końca życia. Nasz team wolontariuszy stworzył naprawdę genialną ekipę i mam nadzieję, że spotkamy się  w takim samym składzie na wolontariacie podczas turnieju finałowego Mistrzostw Europy 2016. Rekrutacja rusza już we wrześniu, a ja nie mogę się doczekać! 

Ostatnio na portalach społecznościowych bardzo często trafiam na różne posty, eventy, wydarzenia i inne aktywności, które poświęcone są tematyce Snapchata. Tworzący je użytkownicy domagają się od twórców aplikacji wprowadzenia opcji umożliwiającej wysyłanie wiadomości bezpośrednio do wszystkich osób, które posiadamy na swojej liście snapchatowych kontaktów. 

Zabrzmi to trochę dziwnie ale do napisania tego postu natchnął mnie jeden z kwejków, którego pokazał mi ostatnio mój brat. Przedstawiał on zabawne porównanie fotografii kiedyś i dziś. Według autora tego kwejka, kiedyś robiło się 25 zdjęć, z których każde było dobre i nadawało się do ekspozycji, dziś natomiast każdy robi po tysiąc fotografii, wśród których żadne nie jest nawet poprawne. Jak każdy kwejk, ten również jest mocno przesadzony i nie należy go brać dosłownie. Chodzi raczej o to, że współczesna technologia daję możliwość robienie właściwie nieskończonej liczby zdjęć, z których tylko kilka zostanie przez nas wykorzystanych. 

Wczorajsze wybory prezydenckie wyłoniły nowego przywódcę naszego kraju. Został nim Andrzej Duda, który zastąpił na tym stanowisku dotychczasowego prezydenta Bronisława Komorowskiego. Moja tablica na fejsie aż pęka od optymizmu z tego powodu. Mówię serio! Wszyscy cieszą się bo naród odsunął od władzy człowieka, który narażał nasz kraj na kompromitacje, a zastąpił go "młodym" politykiem, który do tej pory był nieznany. Czy naprawdę tym wyborem cokolwiek zmienimy?


Nowy prezydent wcale nie napawa mnie optymizmem. Powiem więcej, już od początku jako kandydat mnie nie przekonywał! Zresztą dlatego nie poszedłem na wybory bo moim  zdaniem wybór między Dudą a Komorowskim był po prostu wyborem między złym a złym. Doszedłem więc do wniosku, że nie ma sensu wybierać pomiędzy tym samym i którykolwiek z nich dojdzie do władzy to i tak nic się nie zmieni bo obaj są marionetkami dwóch największych w naszym kraju partii politycznych. Nie poszedłem na wybory i jestem dumny bo dzięki temu nie dokonałem złego wyboru. W końcu przy którymkolwiek z kandydatów postawiłbym krzyżyk i tak byłby to głos wbrew moim przekonaniom. W moim przekonaniu postąpiłem więc słusznie i tego będę się trzymał. 

Zresztą już od początku żaden z kandydatów nie zaskarbił sobie mojego uznania! Żaden nie był moim zdaniem godny funkcji prezydenta, który wedle postanowień konstytucji ma być głową naszego państwa! Co prawda przez jakiś czas bardzo podobało mi się to co mówił Paweł Kukiz. Były wokalista przekonał mnie do siebie nie tylko swoimi poglądami, ale także tym, że był osobą, która do tej pory nie brała udziału w polityce. Chyba to ostatnie szczególnie mi imponowało bo polityka, którą śledzę na bieżąco stała się dla mnie synonimem dziesiątek afer, setek kłamstw i tysięcy oszczerstw, którymi obrzucały się nawzajem wszystkie możliwe frakcję polityczne w naszym kraju! Niestety jednak Kukiz nie przekonał mnie na tyle, abym porzucił pracę przy festiwalu w Krakowie i wrócił do Nowego Sącza skąd pochodzę by na niego zagłosować.

Mój jeden głos i tak okazałby się zmarnowany bo większość ludzi w naszym kraju wciąż przy wyborze kandydata kieruję się tylko i wyłącznie tym jaką partię on reprezentuje. Moim zdaniem to najgorsze co można zrobić. Czy ludzie zbyt mało razy rozczarowali się tym co przed każdymi wyborami obiecują największe frakcje polityczne? Czy są aż tak naiwni, że mimo notorycznego łamania wyborczych obietnic przez każdą bez wyjątku partię oni dalej wierzę w coraz to nowsze bajki? Przecież taka sytuacja powtarza się podczas każdej kampanii wyborczej! W najnowszej historii naszego kraju do władzy dochodziły trzy partie. Było SLD, które w 2005 roku zastąpił PIS, który również nie spełnił oczekiwań. Teraz drugą kadencje rządzi PO, które co raz mocniej traci poparcie co zresztą świetnie pokazuje wynik wczorajszych wyborów prezydenckich.

Zwycięstwo Dudy w wyborach prezydenckich pozwala na wyciągnięcie daleko idących wniosków, że na jesień do rządów dojdzie PIS, który skupi w swoich szeregach wszystkie najważniejsze stanowiska w naszym kraju. Szczerze mówiąc już sobie wyobrażam jak lider PIS - Jarosław Kaczyński za główny cel swoich rządów stawia wmówienie ludziom, że Katastrofa Smoleńska była tak naprawdę Zamachem Smoleńskim (tak, ja nie wierzę w teorię o zamachu i jestem przekonany, że to po prostu wypadek). Chyba, że jednak więcej ludzi obudzi się z hipnozy i pójdą śladem tych 20 procent, którzy w wyborach prezydenckich zagłosowali na Kukiza! To jest powód do optymizmu.

Trochę się rozpisałem, a co za tym idzie pewnie trochę zboczyłem z tematu, ale postaram się wrócić do niego na sam koniec. Nie poszedłem na wybory bo moim zdaniem żaden kandydat nie był tym człowiekiem, którego potrzebuję nasz kraj. Żaden z nich nie był charyzmatycznym przywódcą, który mógłby godnie reprezentować nasz kraj na arenie międzynarodowej w starciu z takimi politykami jak Merkel, Obama czy Putin! Żaden też nie był na tyle przekonujący aby wmówić mi, że jako prezydent, który w naszym kraju jest urzędem bardziej reprezentatywnym jest w stanie obniżyć podatki, zlikwidować biurokrację i zmienić nasz kraj stanie na tyle, że wszyscy emigranci, którzy opuścili go w poszukiwaniu pracy nagle zaczną masowo wracać. 

Przed moja przeprowadzką do Krakowa, miasto to kojarzyłem wyłącznie z miejscami takimi jak Wawel, Sukiennice, Kopiec Kościuszki czy Kościół Mariacki. Są to miejsca tak rozpoznawalne, że zna je chyba każdy kto chodź raz odwiedził Kraków. Mało kto jednak wie, że stolica Małopolski to nie tylko oklepane zabytki, które oglądamy podczas każdej wycieczki, a również masa tajemniczych miejsc, o których ciężko znaleźć choćby wzmiankę w oficjalnych przewodnikach. Jedynym z takich właśnie miejsc jest Zalew Zakrzówek zlokalizowany na Ruczaju, jednym z najnowocześniejszych osiedli w mieście. 


Zakrzówek to zalew powstały w wyniku zalania dawnych kamieniołomów wapienia. Mieści się on w Dzielnicy VIII Dębniki na południu miasta. Nad zbiornik trafiłem już w pierwszych dniach swojego pobytu w Krakowie za sprawą znajomych poznanych na uczelni, którzy cały czas mówili coś o jakimiś pięknym zalewie blisko naszej uczelni. Zakrzówek mieści się kilkaset metrów od mojego wydziału (Wydział Zarządzania i Komunikacji Społecznej UJ) więc postanowiliśmy się tam wybrać w przerwie między zajęciami. Już na samym początku przywitał nas płot odgradzający teren dawnego kamieniołomu.


Widok jaki tam się rozciąga jest naprawdę cudowny. Za każdym razem można ujrzeć przepiękną panoramę, której nie powstydziłaby się wytwórnia Disneya w swoich filmach. Ze skarpy rozciąga się obraz błękitnej tafli wody, która ze wszystkich stron otoczona jest śnieżnobiałymi wapiennymi skałami. Jedynym słowem magia! Będąc tam nie mogłem uwierzyć, że coś takiego znajduję się na najnowocześniejszym krakowskim osiedlu, które słynie z nowoczesnych budynków i siedzib korporacji branży IT jako Nokia czy Motorola. Naprawdę warto wybrać się na spacer dookoła brzegów zalewu by móc zobaczyć go z każdej strony.


Idąc dookoła po drodze mija się dziesiątki pozostałości po grillach, ogniskach czy imprezach, co zresztą jakoś szczególnie mnie nie zdziwiło bo zalew idealnie nadaję się do tego rodzaju wypoczynku. Szkoda tylko, że ludzie, którzy w ten sposób spędzają tam czas nie sprzątają po sobie co sprawia, że na brzegach jest delikatnie mówiąc śmietnisko. Co do grilla to sam wypróbowałem Zakrzówek pod tym względem. Zimne piwko, karkówka, boczek i kiełbaska idealnie uzupełniały cudowny widok na zbiornik jaki mieliśmy na zbiornik. Zresztą tego dnia teren właściwie zapełniony był młodymi ludźmi, którzy w ten sposób postanowili spędzić dzień.


Podczas kolejnej wizyty na terenie zalewu miałem okazję podziwiać go w wieczornej scenerii. Już dawno chciałem zobaczyć jak prezentuję się on podczas zachodu słońca. Przyznam, że widok był jeszcze cudowniejszy niż mogłem sobie wyobrazić. W tafli wody można było zobaczyć zarówno cienie drzew jak i odbicie zachodzącego słońca. Tym razem postanowiłem podejść jeszcze bliżej wody. Prowadzą tam kamienne schody, jednak dojście tam wymaga nie lada zgrabności bo nie raz jesteśmy zmuszani zwinnie pokonywać dziury lub wysokie ogrodzenia. Warto jednak wykazać się taki poświęceniem by zobaczyć idealnie czystą tafle wody.


Tak jak mówiłem woda w zalewie jest idealnie czysta. Nie ma w niej żadnych śmieci, ścieków czy mętnego mułu. Patrząc na tafle można bez problemu zobaczyć wszystko to co jest na dnie zbiornika. Woda jest prawie jak lustro w łazience, można się przeglądać żeby zobaczyć własne odbicie. Na pewno kiedyś wybiorę się tam żeby w niej popływać. Żałuje tylko, że nie jest nurkiem bo z opowieści znajomych słyszałem, że na dnie można znaleźć dużego fiata, autobus, a nawet furgonetkę. To musi być ciekawe, nurkować w takim klimacie. 

To już koniec 8. edycji PKO OFF Camera - jednego z największych filmowych festiwali w Polsce, który co roku na 10 dni zamienia Kraków w światową stolicę kina niezależnego. W tym roku podobnie jak w latach poprzednich do stolicy Małopolski zjechało wiele gwiazd rodzimego jak i zagranicznego kina, a na ekranach krakowskich kin gościły najciekawsze offowe produkcje filmowe. Najlepsze z nich stoczyły walkę w konkursie głównym festiwalu o nagrodę w wysokości 100 tysięcy dolarów. Otrzymał ją francusko-gwatemalski dramat Ixcanul. Jurorzy wybrali także najlepszy polski film, którym okazał się Body/Ciało. 



Chociaż uważam się za pasjonata kina to dopiero w tym roku po raz pierwszy bliżej zetknąłem się z tym festiwalem. Przez cały czas jego trwania starałem się aktywnie uczestniczyć w jak największej liczbie pokazów. To jednak nie wszystko! Udało mi się także dostać do ekipy tworzącej festiwal i zostać jednym z wolontariuszy. Wbrew pozorom nie było to wcale takie łatwe. Chętnych do pracy przy festiwalu było ponad 3 tysiące, a wolnych miejsc jedynie 400. Organizatorzy mogli więc do woli przebierać w nadesłanych CV by wybrać tych kandydatów, którzy realnie pomogą im w realizacji festiwalu. Można sobie łatwo obliczyć, że każdy z zakwalifikowanych musiał po drodze w walce o miejsce w ekipie pokonać siedmiu innych chętnych co pokazuję skalę rywalizacji.

Jako wolontariusz pracowałem w Biurze Prasowym. Co prawda w trakcie rekrutacji bardziej zabiegałem o to aby trafić do festiwalowej redakcji, ale widocznie organizatorzy uznali, że z moimi kompetencjami lepiej sprawdzę się w tym dziale. W sumie jednak dla mnie było aż tak ważne gdzie trafię po rekrutacji bo sam fakt, że brałem udział w organizacji tak wielkiego festiwalu jest nieocenianą pozycją w moim CV. Ważne było też to, że nauczyłem się wielu nowych rzeczy. Do mich obowiązków należało wydawanie akredytacji, organizacja konferencji prasowych, a także przeprowadzanie gwiazd przez ścianki prasowe podczas trzech głównych gal festiwalowych. Od czasu do czasu zdarzały mi się także nietypowe zadania jak walka z wiecznie psującą się drukarką czy naprawianie ekspresu do kawy!

Każdy wolontariusz otrzymał specjalny identyfikator, który umożliwiał darmowe wejścia na wszystkie festiwalowe pokazy. Dzięki temu aż dziesięciokrotnie zasiadałem przed ekranem kinowym by zobaczyć najciekawsze moim zdaniem filmy. Obejrzałem między innymi Appropriate Behavior, Bridgend, Goodbye To All That, Obywatel Roku, Wierzę w Jednorożce, Dziewczyna Warta Grzechu, Bogowie czy Duchy Goi. Szczególnie wyjątkowy był ten ostatni ze względu na miejsce, w którym go oglądałem - dach jednego z krakowskich budynków. W mojej pamięci pozostanie także Obywatel Roku, w trakcie którego na sali obecny był Stellan Skarsgård - hollywoodzki aktor grający w tym filmie główną rolę.

Szwedzki aktor to nie jedyna gwiazda, którą widziałem w czasie festiwalu. W Biurze Prasowym odwiedził nas Andrzej Wajda, a w czasie gali zamknięcia spotkałem Wentwortha Millera, Anje Rubik oraz Marcina Prokopa. Z tym ostatnim mam nawet zdjęcie i zabawną historie pokazującą ludzką stronę gwiazd. Otóż gdy chciałem zrobić sobie z nim zdjęcia byłem zestresowany (w końcu to ten słynny prowadzący z TVN). Zapytałem więc "Czy mogę zrobić sobie z Panem zdjęcie". On spojrzał na mnie i zapytał "Panem? Jakim Panem? Może z Panem Bogiem?" sugerując tym samym abym zwrócił się do niego po imieniu. Zresztą nie tylko on zrobił na mnie dobre wrażenie. Także Wentworth Miller - znany z serialu Skazany na Śmierć, okazał się zupełnie inny niż wcześniej sobie wyobrażałem. Amerykański aktor zaimponował mi skromnością i pozytywnym podejściem do fanów, którego po nim zupełnie bym się nie spodziewał.

Szczerze mówiąc jest mi trochę smutno z powodu końca festiwalu. Będzie mi bardzo brakowało tego filmowego klimatu, który wnosił on do mojej codzienności. Staram się jednak patrzeć na pozytywy a jest ich naprawdę wiele. Przede wszystkim dzięki festiwalowi zdobyłem doświadczenie, które w przyszłości może być kluczowe w walce o wymarzoną pracę. Poznałem także świetnych ludzi, którzy w trakcie studiów podobnie jak ja starają się ciekawie rozwijać swoją osobę. Dzięki festiwalowi poszerzyłem także swoje horyzonty filmowe i od teraz na pewno będę więcej uwagi poświęcać produkcjom niezależnym. Można wśród nich znaleźć prawdziwe perełki, które niekiedy są lepsze niż wysokobudżetowe produkcje. Już z niecierpliwością czekam na kolejną edycję festiwalu. Mam nadzieję, że także za rok uda mi się wziąć w niej udział!

Na zdecydowanej większości blogów pierwszy post zawsze jest swego rodzaju wprowadzeniem do kolejnych wpisów. Podobnie będzie i u mnie. Na początek chciałbym żebyście mnie trochę poznali dlatego opowiem wam kilka słów o sobie.


Mam na imię Krzysiek, mam 23 lata i mieszkam w Krakowie. Na co dzień studiuje na Uniwersytecie Jagiellońskim kierunek o nazwie Zarządzanie w Mediach. Moja aktywność nie ogranicza się jednak tylko do studiowania i walki o przeżycie miesiąca (jak ma to miejsce w przypadku większości studentów). Nie ukrywam, że moje studia nie wymagają ode mnie szczególnie dużo wysiłku dlatego na co dzień mam dużo czasu na realizowanie swoich pasji. Tych pasji jest bardzo dużo. Szczególnie jednak muszę wyróżnić sport a w szczególności piłkę nożną i hiszpański klub Real Madryt, którego jestem wielkim fanem. Poza tym bardzo lubię także dobre filmy, seriale oraz muzykę (dodam, że słucham właściwie wszystkiego co wpadnie mi w ucho). W wolnych czasie lubię także wycieczki i podróże (zarówno te bliskie i te dalekie). Z każdej z nich wracam z mnóstwem zdjęć.